Charisma is aan te leren

Dus als het aan de Onderwijsraad ligt, komt er een basisopleiding voor leraren. Inhoud en kennis op de tweede plaats. Je begint met de basis: een goede leraar. Goed plan?

Ik had ooit een leraar geschiedenis. Een charismatische man. Grote baard, zware bril, bulderstem, humor, recht-door-zee. Een soort kapitein Haddock maar dan zonder drankprobleem. Hij was zo flexibel als de pest. Viel er ergens een biologieles uit, pikte hij die gewoon mee. Duits? Ook geen probleem. Hoe hij dat allemaal deed mag God weten en over God gesproken: het vak godsdienst deed hij er ook nog eens bij. Geweldige kerel, fantastische leraar.
En kom nou niet aan met ‘ja, vroeger had je dat soort leraren maar tegenwoordig kan dat écht niet meer’. Flauwe kul. Charisma is aan te leren.

Het zou toch een geweldige ervaring kunnen zijn als je als broekie op een lerarenopleiding les krijgt van types als Hennie Vrienten, Anouk of Midas Dekkers. En wat dacht je van gastcolleges van Mark van Bommel, Rutger Hauer of Beatrice de Graaf. Of je de ene nou beter of slechter vindt dan de andere, het zijn allemaal mensen met genoeg ego om tegenaan te leunen maar ook voldoende didactische vaardigheden om sympathiek te blijven.
Charisma niet aan te leren, zeg je? Dat bestrijd ik. Charismatische personen doen namelijk heel vaak het volgende: ze luisteren meer dan ze praten, ze geven meer dan ze nemen, ze zijn optimistisch, ze roddelen niet en ze geven fouten toe. Klinkt simpel maar doe het maar eens allemaal tegelijk. Daarom dus een basisopleiding. Goed plan.

En denk ook maar eens even na of je een docent hebt (gehad) die aan deze kenmerken voldoet. En als hij ook nog eens een grote baard, zware bril, bulderstem en humor had en recht-door-zee was, heb je bij mij in de klas gezeten.

Luc de Graaf speelt in het theater, schrijft verhalen en maakt korte filmpjes.