Toneelspelen

Iedereen herkent een roman, dichtbundel of een toneelscript. Dat wordt een stuk lastiger met het nieuwe boek Toneelspelen van Sarah Neutkens. Daarin neemt ze het niet zo nauw met de bestaande conventies. De jonge kunstenaar experimenteert er vrijelijk op los.

Ik lees al ruim dertig jaar boeken, van romans, poëzie en literatuur tot non-fictie. Hoewel ze verschillen in inhoud, opbouw en stijl, valt er altijd wel een lijn in te herkennen. Sarah Neutkens laat alle geschreven en ongeschreven regels los en experimenteert er op los in haar nieuwe roman Toneelspelen. Het resultaat is een boeiend experiment met toneelscript, poëzie en proza dat verrassend goed uitpakt.

De plot is niet eens zo bijzonder: een jonge vrouw wordt verliefd op een getrouwde man en verliest zich in deze onhoudbare affaire. Maar de manier waarop ze de emoties en gedachten van de hoofdpersoon Sarah - het is aannemelijk dat het de schrijfster zelf is - op papier zet, is buitengewoon creatief. Door te spelen met verschillende vertelvormen kruipen haar verwarring, onzekerheden en wanhoop onder je huid.

Korte, staccato zinnen, vaak zonder punt, worden afgewisseld met eenvoudige registraties van wat ze ziet. Literair gezien misschien niet mooi, maar op deze manier verbeeldt de schrijfster goed de gemoedstoestand waarin Sarah zich op dat moment verkeert. Andere hoofdstukken zijn volledig opgebouwd als gedicht of toneelscène, of zijn geschreven vanuit andere gezichtspunten dan die van Sarah, waardoor herhaling optreedt, soms letterlijk.

7,5 - Sarah Neutkens (25) is een jonge kunstenaar, die speelt met taal en vertelkunst. Voor wie vernieuwing in de literatuur wel kan waarderen en openstaat voor een experiment, is Toneelspelen zeker een aanrader. [Marieke Verbiesen]