Napoleon

Napoleon van Ridley Scott, die gisteren in première ging, is een prachtig plaatjesboek met (te) weinig verhaal. In de actiescènes kom je ogen te kort, als de nu bijna 87-jarige meester vaardig de bliksemcarrière van Bonaparte langsgaat. 

Van zijn succesvolle belegering van Toulon (1793) tot aan de luchten boven Waterloo (1815). Visueel allemaal even prikkelend. Maar misschien wil de regisseur wel te veel laten zien.

Napoleon mist het meeslepende en indringende verhaal uit eerdere films van Scott als Hannibal en Gladiator. Daardoor blijft het te veel een opsomming van politieke en persoonlijke feiten. De mens achter de veldheer en keizer krijg je amper te zien.  

Napoleons grote liefde voor Joséphine de Beauharnais wordt aardig neergezet. Hier kan hoofdrolspeler Joaquin Phoenix zijn gekweldheid goed kwijt en blijft Vanessa Kirby (prinses Margaret in The Crown) lekker ongenaakbaar. Toch blijft het ook altijd een beetje vulling tussen de veldslagen. 

Fraai moment in de film is als Napoleon tijdens de Egyptische veldtocht (1798-1801) een sarcofaag laat openen en aan een mummie begint te snuffelen. Hier zie je de nieuwsgierige en perfectionistische neuroot die Napoleon ook was - ooit liet hij officieel uitzoeken hoeveel vliegen er voorkwamen in de Europese zomer - heel even ten voeten uit. 

Cijfer: 7 - “Visueel spektakel dat niet echt de diepte opzoekt.”