Civil War

De trailer belooft een spektakelfilm met veel geweld. Niets is minder waar. Civil War van regisseur Alex Garland is een film met inhoud.

Het is burgeroorlog in Amerika en vier oorlogsjournalisten zijn onderweg naar Washington D.C.. Onderweg komen ze door oorlogsgebied waar man tegen man gevochten wordt, overnachten ze in een vluchtelingenkamp en worden ze onder schot genomen door separatisten. De spanning is voelbaar.

Toch speelt de burgeroorlog een rol in de marge. Het draait veel meer om wat oorlog met je doet. Dat heeft Garland slim in beeld gebracht door de onervaren Jessie te laten optrekken met de gevierde oorlogsfotografe Lee, tegen wie ze enorm opkijkt. Jessie wil net zo goed worden en de wereld laten zien wat er zich op het strijdtoneel afspeelt.

Aanvankelijk wil Lee haar jongere collega niet meenemen. Lee is murw en afgestompt na jarenlang verslag te hebben gedaan in oorlogsgebieden. Ze gelooft niet meer in de kracht van de journalistiek, zegt ze tegen een bevriende journalist. Ze is haar motivatie kwijt, worstelt zichtbaar met haar geweten en wil voorkomen dat Jessie hetzelfde overkomt. “Dit werk kun je alleen doen door jezelf geen vragen te stellen bij wat je ziet”, zegt Lee wanneer de doodsbange Jessie geconfronteerd wordt met een beestachtige marteling.

Gaandeweg hun tocht ontwikkelt Jessie zich tot een meer bedreven oorlogsjournaliste, die onbevreesd uit is op ‘die ene foto’. In haar kielzog gaat Lee ten onder. Haar strijd is gestreden. Wat betekent dat er altijd een nieuwe generatie zal zijn die het stokje overneemt.

Cijfer: 8 – Civil War is een geloofwaardige oorlogsfilm, juist door de afwezigheid van overbodig spektakel, waarbij ik het meest onder de indruk was van de vertolking van de getormenteerde Lee door Kirsten Dunst.