Alfajongen

Ik ben een typische alfajongen met een lichte interesse voor gamma, maar die van bèta geen kaas heeft gegeten. Ik lust geen bèta, zogezegd. Ik was er vroeger zelfs een beetje bang voor. Een gemiddelde wiskundedocent boezemde mij angst in, zelfs een povere scheikundestudent ontliep ik bibberend. Wel vond ik het leuk om van een afstandje het gedrag van bètavolk onder de loep te nemen. Hoogmoedig kon ik dan besluiten om hen als nerds te bestempelen, niet in staat de schoonheid van kunst te benoemen, laat staan te voelen.

Die hoogmoed kwam ten val toen ik voor ASML een cabaret- en presentatieklus deed. Met heel veel enthousiasme, inzet en plezier werd er een congres in elkaar gedraaid. Ik mocht ook in de voorbereiding meedenken. Dat was heerlijk omdat hun creatieve inbreng zo ongeveer ehh… nihil was en waardoor mijn ideeën hartstochtelijk werden begroet als ware ik de Verlosser. Toen ik met wat meer aandacht naar de technische knowhow van de werknemers keek, gaf ik al snel nederig toe dat mijn creatieve inbreng vaak gericht was op vorm. Inhoudelijk bleef ik ergens hangen op mesolithicumniveau. Voor de niet-alfa’s: dat is de middensteentijd.

Eindhoven heeft over een paar jaar de grootste techniekcampus van Nederland. Dat is het plan en vertrouw er maar op dat dat plan uitgevoerd wordt. Het zal er gaan knetteren zoals het lampje van Willie Wortel. Als alfajongen zou ik er vroeger bang van worden maar die tijd is voorbij. Laat ze maar lekker knutselen op die campus. Wie weet loopt er nu al een talentvolle student rond die een snoerloos zwevend leeslampje als afstudeerproject ontwikkelt. Kan ik in het donker lopend een boek lezen. Zie je ’t voor je?