ADHD-community is inclusief feestje: 'Iedereen is uitgenodigd'

Een goed anderhalf jaar geleden richtte FHICT-docent Alexander van Dam een ADHD-community op binnen Fontys. Hoewel de start vlot ging met een aantal bijeenkomsten, is het inmiddels wat stiller rondom het initiatief. “Maar net als ADHD zijn we altijd aanwezig, alleen niet altijd zichtbaar.”

Het doel van de community was in november 2021 duidelijk: een open online platform creëren waar ruimte is voor dialoog, artikelen, tips en trucs over ADD en ADHD. Die online community kent nu bijna dertig leden, bestaande uit medewerkers, studenten en professionals uit het werkveld. “Niet alleen voor ICT, maar voor alle opleidingen die Fontys kent.”

Volgens Van Dam heerst er wat dat betreft nog een te groot taboe op ADHD of is er te veel onduidelijkheid. Uit cijfers blijkt dat iedere klas gemiddeld één of twee studenten met ADHD kent. “Dat betekent dat binnen Fontys minimaal duizend studenten en zeker tachtig collega’s ADD of ADHD hebben, of ze dat nu weten of niet. Dan lijkt onze community best klein, niet waar?”

Paneldiscussie
Om meer bekendheid en bewustwording te genereren wordt dit studiejaar nog een paneldiscussie rondom ADHD en studeren georganiseerd, waar ook een psycholoog bij aanwezig is die gespecialiseerd is in ADHD-prognoses en behandeltrajecten. “Het doel ligt daarbij op versterken vanuit allerlei perspectieven zoals de praktijk, docenten en studenten."

Want wat betekent ADHD eigenlijk? Waar loop je als student tegenaan en wat is mogelijk binnen Fontys? Die vragen worden tijdens de paneldiscussie allemaal beantwoord. “Dat doen we deels om iedereen erover te informeren, maar ook om het taboe te doorbreken. ADHD is nu eenmaal een onzichtbare beperking.”

Niet zielig
Daar weet Van Dam zelf alles van. “Vroeger was ik gewoon een druk en irritant mannetje. Maar ik ben pas in 2019, op mijn 37^e, gediagnosticeerd met ADHD. Als ik nu terugkijk denk ik ‘oh ja, daarom liep ik klem’, of ‘daarom werd ik gepest’. Nu weet ik waarom ik snel afgeleid of iedere dag overprikkeld raak en dat geeft helemaal niets. Ik leef, heb een ontzettend mooie carrière en ben ook absoluut niet zielig.”

En ja, ADD, ADHD en autisme komen allemaal met hun eigen labeltje, maar de ICT-docent ziet er het mooie van in. “Zo zei iemand ooit: Als ADHD’er heb je, net als een superheld, een cape. Maar je struikelt er wel regelmatig over. Ik ben bijvoorbeeld ontzettend goed in een aantal dingen, maar ik loop ook weleens kneiterhard tegen een muur aan. ADHD is dus niet alleen maar positief of negatief, maar een mengelmoes van beiden.”

Verbinding opzoeken
Daarom is de Fontys-brede community ook zo belangrijk volgens van Dam. Er worden artikelen gedeeld en er wordt informatie uitgewisseld, maar er worden ook tips en trucs besproken. Belangrijk daarbij is dat iedereen zijn of haar eigen plek kan vinden. Niet alleen binnen Fontys, maar ook in het dagelijks leven. “We moeten namelijk meer op zoek naar de kracht, in plaats van alleen denken in beperkingen. En als we elkaar beter begrijpen, kunnen we met verschillende aanpassingen beter samenwerken en de verbinding opzoeken.”

Of er een taboe binnen Fontys is, is volgens Van Dam een lastige vraag. “Ik denk dat er niet zozeer een echt taboe is, maar het feit dat we deze community nodig hebben zegt misschien wel genoeg. We hebben ontzettend veel mogelijkheden om elkaar te ondersteunen, maar de onbekendheid moet er nog uit. Voor mij zit het zogenaamde taboe voornamelijk in de aanpak van anderen. Want als je als ADHD’er te veel prikkels krijgt, hoor je vaak dat je daar niet op moet letten. Maar tegen iemand in een rolstoel zeg je ook niet dat diegene er niet op moet letten dat hij zijn benen mist of dat ze niet werken. Geen last hebben van prikkels lijkt misschien logisch voor buitenstaanders, maar dat is het voor ons echt niet.”

‘Je bent niet alleen’
Elkaar begrijpen en onbevooroordeeld helpen is dus het belangrijkst, aldus de ICT-docent. “Zodra we dat bereikt hebben heffen we de community op, want dan is hij simpelweg niet meer nodig. Maar voor nu is hij nog steeds noodzakelijk. Al is het maar om onze studenten te laten zien dat we er voor elkaar zijn, en dat je zeker niet alleen bent.”

Van Dam drukt dan ook op het hart dat de online community voor iedereen toegankelijk is. “De toegangseis is geen diagnose. Iedereen is welkom. Of je nu ADHD hebt, iemand kent die het heeft of alleen maar meer wil weten over ADHD omdat je het interessant vindt. Het is een inclusief feestje, waarvoor iedereen is uitgenodigd.” [Noëlle van den Berg]