Aan het feestje zal het niet liggen

De editie van 2017 leek onovertrefbaar, maar het Purple-festival van dit jaar doet er eigenlijk in niets voor onder. Ideaal weer, geen enkele wanklank en vooral heel veel vrolijke eerstejaars Fontys-studenten. "Als het zo vier jaar lang gaat, kom ik mijn studietijd wel door."

Zo gaat het uiteraard geen vier jaar lang. Dat wil deze Tilburgse student ook niet echt. Niemand wil dat. Want zelfs vandaag waren er al wat koppies die gingen hangen: feesten kost toch wel een bak energie. Maar afhakers waren er nauwelijks.
Wel hangt hier en daar een groepje studenten onderuit, de blik op oneindig, de ledematen slap langs het lijf. Zo ook een groepje psychologie-studenten dat  zich als natte was over de kussens in het Klok-gebouw heeft gehangen. Moe zijn ze, heel erg moe. Of ze genoeg gefeest hebben? "Nee joh, even uitrusten en dan gaan we de hele avond en nacht door."

Het recept van Purple is inmiddels wel bekend. Dat wil zeggen: voor wie er vaker is geweest. Dat geldt dus niet voor de groep waar het allemaal om gaat: de verse lichting, de nieuwkomers, de eerstejaars. Welkom bij de mooiste tijd van je leven, luidt de tekst boven de ingang van het festivalterrein. Als dat zo is, lijkt dit Purple-feestje in ieder geval een mooi begin.

Zo werd er weer volop gebeerpongd en geschommeld, zat het reuzenrad doorlopend vol, waren de gratis neptattoos binnen twee en een half uur allemaal op, en werden de kartonnen Fontys-tekstballonnen gretig gevuld met vaak vooral seksueel getinte teksten. De hormonen knalden trouwens sowieso tegen het tentzeil. En het bier net zo. Wat dat betreft lijken ze allemaal nu al echte studenten.   

Overigens nog kudo's voor het Fons-team ('Fontys Opgeruimd Netjes Schoon): niet alleen maakten ze reclame voor een nobel doel, ze konden ook nog eens heel mooi poseren. Tussen de plasic bekers en andere achteloos weggemikte troep, dat dan helaas weer wel. Ach, valt er toch nog iets te verbeteren in 2019. [Jan Ligthart]