21 Dinner Party
Wanneer je meerderjarig bent of wordt geacht te zijn is aan verandering onderhevig. In mijn tijd was het met 21 dat je volledig handelingsbekwaam werd en daardoor mocht ik geen handtekening zetten onder de notariële oprichtingsakte van de vereniging die ik met een paar studievrienden begonnen was.
Nu wordt die grens al bereikt op je 18e verjaardag en ik begrijp niet zo goed waarom er een trend is ontstaan om juist de 21e verjaardag met een feestelijk diner te vieren. Anders dan in Amerika mag je je hier allang voor die datum klemzuipen, hoewel dat dan weer later is dan in mijn tijd.
Wel reden voor een feestje is dat jongeren nu al drie jaar eerder dan vroeger heel zelfstandig zijn en over het noodzakelijk eigenaarschap beschikken om hun leven zelf vorm te geven en de gevolgen van keuzes te overzien. Zonder twijfel te danken aan het moderne, toekomstbestendige onderwijs dat latere generaties genoten hebben.
Op mijn school en universiteit werd geen tijd besteed om ons gericht op de toekomst voor te bereiden, omdat we toen nog heel naïef dachten dat die toch niet te voorspellen is. En dus werden er geen pogingen ondernomen om het onderwijs daarop in te richten. Het is een wonder dat mijn generatiegenoten zich hebben weten aan te passen aan de veranderde maatschappij en volwassen geworden zijn zonder adequate begeleiding.
Al die vakken die wij moesten bestuderen, al die modellen die we moesten doorgronden. Wat heb je eraan? Oké, het is een prima manier om je hersenen te trainen en de wereld om je heen wat beter te begrijpen. Maar in de praktijk is dat helemaal niks waard, zo weten onderwijshervormers en die hebben er uiteraard meer verstand van dan een ‘over the hill ’ econoom als ik.
En zo zijn we onder invloed van de goeroe van dienst Philip Dochy en zijn Hill filosofie weer druk bezig met het ontwerpen van nieuwe curricula waarin de kennisbasis volgens de laatste inzichten nog verder wordt verkleind ten faveure van nog meer ECTS voor projecten. Samenwerken, dingen kunnen organiseren en van de grond krijgen, daar gaat het om.
Het is natuurlijk reuze handig als je dat kunt. Bijvoorbeeld wanneer je een vereniging wilt oprichten. Dat doe je niet zomaar zonder op school uitvoerig getraind te zijn in projectmanagement en andere vaardigheden. Zo weten we nu althans. Als wij dit destijds allemaal hadden meegekregen was onze vereniging nog veel groter en beter geweest. Helaas werd ik in het eerste studiejaar doodgegooid met dat duffe boekhouden waar ik niets aan had toen ik penningmeester werd.
Aan dingen als boekhouden en wiskunde moeten we überhaupt niet te veel tijd verspillen want dat leer je toch wel door het er een beetje bij te doen met een kennisclipje links en rechts. Op tijd kunnen komen op een vergadering daarentegen vereist intensieve training. En als je dat eenmaal kunt krijg je een vinkje en een smiley in je, uiteraard digitale, portfolio van je persoonlijke coach.
Al die vaardigheden komen ook goed van pas bij het organiseren van je 21 Dinner Party. Komt veel bij kijken. Een thema bedenken, uitnodigingen versturen, een begroting maken, boodschappen doen. Maar dankzij modern projectonderwijs is dit een fluitje van een cent. Daar heb je geen hulp bij nodig zou je denken.
Toch is dat in de praktijk anders las ik hier onlangs. Eigenlijk laten 21-jarigen bijna alles over aan hun ouderwets geschoolde ouders. Ik zou zeggen doe dat niet. Ze kunnen het niet. Ze zijn er niet in getraind. Laat zien dat je volwassen bent, dat jouw modern onderwijs veel beter is en doe het zelf.
Ewoud Jansen is docent Finance & Economics bij de opleiding International Business en auteur van diverse boeken en opiniestukken. Lees hier zijn eerdere columns voor Bron.